تاثیر چهار هفته تمرین ورزشی استقامتی بر بیان ژن های TNF-α و IL-10 در موش های صحرایی نر پس از انفارکتوس تجربی میوکارد

سابقه و هدف: گرچه فعال شدن پروسه­های التهابی در اولین مقطع زمانی پس از انفارکتوس میوکارد (MI) ضروری است، اما اگر بیش از حد ادامه یابد، می­تواند وقوع مجدد MI را تسهیل نماید. با توجه به اثرات مثبت برنامه­های تمرین ورزشی منظم هوازی بر التهاب، به نظر می­رسد تمرینات ورزشی استقامتی تأثیر مثبتی بر وضعیت التهابی بیماران مبتلا به MI داشته باشد. بر این اساس، تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین ورزشی استقامتی بر بیان ژن های TNF-α و IL-10 در موش­های صحرایی نر پس از انفارکتوس تجربی میوکارد انجام شد.   مواد و روش ها: 18 سر موش صحرایی به طور تصادفی در گروه­های کنترل، کنترل کاذب و تمرین ورزشی استقامتی تقسیم شدند. MI با تزریق زیرجلدی ایزوپرنالین (150 میلی­گرم/کیلوگرم) در دو روز متوالی القاء شد. مداخله­ تمرین ورزش استقامتی، 2 روز پس از MI شروع و به مدت 4 هفته تداوم یافت. پس از استخراج RNA از بافت قلب و سنتز cDNA، با استفاده از روش Real time-PCR، بیان ژن های TNF-α و IL-10 به صورت کمی محاسبه شد. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح 05/0 >P تحلیل شدند. یافته ها: بیان ژن TNF-α در گروه تمرین ورزشی استقامتی نسبت به گروه های کنترل (002/0=P) و کنترل کاذب (001/0=P) به طور معنی داری کمتر بود. بیان ژن IL-10 در گروه تمرین ورزشی استقامتی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کمتر بود (023/0=P) و بیان این ژن در گروه کنترل نسبت به گروه کنترل کاذب به طور معنی داری بیشتر بود (011/0=P). نتیجه گیری: به نظر می­رسد که تمرینات ورزشی استقامتی به واسطه تعدیل بیان ژن­های TNF-α و IL-10 ممکن است فرایند بهبود وضعیت التهابی پس از MI را تسریع نماید.